Zauważone przez UNESCO srebrne dachy

Po śniadaniu idziemy na miejsce zwane umownie "dworcem autobusowym". Znaleźć go nie jest łatwo, ale udaje nam się złapać autobus do Gjirokastru. Miało być nieco mniej, ale skończyło się na 6 godzinach (123 km). Drogi raczej kiepskie, nawet w rozumieniu polskim. Najgorszy odcinek za Tepeleną - droga w budowie. Gjirokaster podnosi nas od razu na duchu. Wspinamy się do starego miasta po śliskiej, kamiennej nawierzchni. Nasz hotelik - cudo! Trochę jak w Murzasichlu. Czystość absolutna plus. Mamy balkon i widok na starą zabudowę miasta. Bierzemy aparaty i wyruszamy na poszukiwanie czegoś do jedzenia. Znajdujemy dwa stoliki przy małej uliczce i rozpoczynamy ucztę. Zamawiamy piwo oraz to, to, to, to i tamto. Okazuje się, że mamy dobry gust, a tutejsza kuchnia jest po prostu pyszna. Słońce nieco słabnie. Włazimy na zamek, włóczymy się po zaułkach. Wszędzie koty, winogrona o spadające figi. Żyć nie umierać. Fajnie tu.

Zdjęcia (18)

Komentarze (3)